acıölçer bir şiir bu
doksan derecelik boşluk hissi
ucu yanık, balmumu kanatlarla
göğsüme dik inen
yankısız sesler bulunabilir mi
unutup
tramvay çınlamalarını sevdiğini
en uzun intihar
hangi kurşuni gündü
hangi sessiz mevsim dönemi
cetvel endişesinde bir şiir bu
“ya düz değilsem”
kalabalık sağlamasıdır yalnızlığın
ihtimal tekildir
güvercin öpüşleri çoğul sandığın
mesela aydınlığı sızlayan
sokak lambaları
cümbür cemaat yüzündeyse
karanlık, kimsesiz tarafların olmalı
iki nokta arası paramparça mesafede bir şiir bu
sisli yol türküleri
dudaklarımı yakmakta
aynaların katiyen bana benzemeyen
yorgun, sırlı anlarına denk düşüyorum
hikayem sökülüyor
aynı renk ipliği bulamam bir daha
merkezinden kan sızan çembere benzer bir şiir bu
başlangıç noktasından uzaklaşmadan
yeniden başlayamayacağın
boş ver
zaten şiir bir defa yazılır
Artistik Bellek 