bardak Othello’nun üzerinde durur
ağzım şiirler okur
kafamı aydınlığa gömdüm baba
kalem yazmıyor ya
ondan ağlıyorum yoksa kendimi kaybettiğimden
değil.
insan için yaratılan bunca şeyi
insan yok etti
kadınlar haykırmış arkamdan
‘gülüşünü sevdim adam’
ben duymadım ki
duysam;
bardak Othello’nun üzerinde durmazdı
yaşamak ışık saçardı
ama ben duymadım.
çatık kaşlarımdan öp Gaffur!
yaşamak bir harp
siper al ve ateş aç
dur…
dur…
dur;
zirveyi tadamadın özleyemezsin tahtını
kraliçen yok ki unutamazsın kafandaki tacını
acılarımı sardım karaladım gazete sayfalarını
karanlıkta öptüm torba torba göz altlarını,
baba!
Artistik Bellek 