Cemal Erdem: Mürekkep Çocuk

-dokunsam lekesi kalır- bir büyük, yataklı tren hızında; ayrılık ben hece hece anneme ağrıdım suya yazılıp, şiire karışarak defalarca tuttum eğri büğrü harflerden çatısız eylemler kurdum illegal öznesizdim tuttum nerede, ne zaman suallerine cevap veremeyen cümleler büyüttüm devrik giden anları paylaştım düzeltmeye yeltenmeden ve evet ünlemi cümle ortasına virgülü ise hep cümle başına yerleştirdim “yıkılan kent…

Cemal Erdem: Kronik Ayrılık Ağrıları

ayrılık: kronikleşen lanet ellerimi soyup asıyorum maviye parçalı bulut mevsimleri böler uykuları böler kıvılcım şiirleri bu senin adınsa şimdi kapı aralığında tüm sıfatları karşılayan sırnaşık havada asılı merdivenlerin trabzanlarına sürtünen kedi misali senin adınsa kayıplara sürükleyen medeniyetleri adın: felakete eş yüzümü yüzüne soyuyorum intihar: gölge sanatı kan revan içinde gök rahmi tüm ölü çocukların başucuna…