“Deliliğe Övgü” Erasmus’un aynı adlı eserinin birazdan girişip kafayı yiyeceğim evrenle alakası yok. Salt ismen gerçekleşen bir çağrışım. Yahut hayatıma paralel uçan bir slogan olması… Philip K. Dick, bilimkurgu yazını içerisinde önemli bir yerdedir. Gerek yaşam öyküsündeki ilginçlikle, gerek yapıtlarıyla, gerekse sinemanın benimsediği bir yazar olup, yapılan sinema adaptasyonlarıyla… Fakat Dick okumak zordur. Kitapların karmaşıklığından,…
Sulanmış çimlerin kokusu… Sokağın sessizliği… Masmavi gökyüzü… Mızıka çalan bir kadın… Gün ışığı… Huzur. Caddenin ortasında, darağacında sallanan bir adam. Saklanmaya fırsat bulamadan suçüstü yakalanmış. Gazeteler yazıyordu. Güldüğü o kadar belirginmiş ki inkar etmemiş. İdam kararı oracıkta, polisler tarafından verilmiş. Hemen infaz edilmiş. Sırtımı rüzgarda hafif hafif sallanan boş bedene verip eve yürüyorum. Zili çalıyorum.…
“Iping kasabası sakinleri onu ilk gördükleri zaman, bir pardösü giyiyor ve gözlük takıyordu tepeden tırnağa tüm vücudu bandajla sarılmıştı. Gizlediği kimliği ve garip davranışları, nedeniyle kasaba sakinleri ona sorular sorup, onun canın sıkılmasına sebep olmuştu. Önceleri, kasabalılar, onun başına korkunç bir kaza gelmiş olduğunu düşündüler. Ama gerçek, çok daha tüyler ürperticiydi. Bu gerçek açığa çıkmaya…
Yaşadığımız dünyanın en boktan hale geldiğini düşündüğümüz anlarda, o dünyada bir gelecek göremiyor ve umutsuzluğa kapılıyoruz çoğu zaman. Keşkeler tarafından ele geçirilip karanlık dünyamıza iyice hapsoluyoruz. Olduğumuz durum için çoğunlukla başkaları olmak üzere kendimizi de sorumlu tutuyoruz. Yaptığımız ya da yapılan hatanın ne zaman ve/veya kim tarafından nasıl yapıldığını sorguluyoruz. Bunu bulursak ne ala, şanslısınızdır.…
“1984 yılında çektiğim Brazil’de, o tarihte dünyadan ne anlıyorsam onun resmini çizmeye çalışmıştım. Sıfır Teorisi’nde de,şuanda dünyadan ne anlıyorsamonu resmetmeye çalıştım.” Gelecekte dünyanın nasıl çarpık bir hale bürüneceğini hakkıyla filme çekecek bir yönetmen varsa, olsa olsa Terry Gilliam’dır. Ünlü yönetmen bu filmde, gelecekte Londra’da geçen bir öyküyü anlatıyor: Varoluşsal acılarla kıvranan, sıra dışı bilgisayar dahisi Qohen…
Korku-gerilim sineması en riskli türlerden biri oldu. Bunun nedeni ise insanların görmekten bıktığı konuların ve “öcü”lerin sürekli kullanılmasıydı. Efsane olmuş karakterler yıllarca insanları korkuttu. Dracula ve kurt adam gibi karakterler defalarca beyazperdede yer aldılar. Katillerimiz çıktı sonra. Bates motel’deki sapığı tanıdık dünyaca. Hayvanlar insanlara saldırmaya başladı sonra. Katil arabalar ve diğer kullanılan eşyaların canlanıp insan…
Artistik Bellek 