Bir akşamüstü yolda yürüyorum. Seni görüyorum siyah kedi. Oryantalist ezgiler çalınıyor kulağıma senden. Bu, benim zihnime küçüklüğümde yapılan mahalle arası düğünlerini getiriyor nedense. Yolların kapatıldığı, mahallenin en geniş alanına naylon beyaz sandalyelerin dizilerek, yukarılara sarı ampüllerin asıldığı ve en yaşlı kadınların-adamların saatler evvelinden gelerek en öne kurulduğu o ufacık mahalle düğünlerini. Sonra, yıllar yıllar sonra,…
kahretsin ben hep eski bir şeyi severdim vakit şimdi oldu mu yetişemezdim asla kapı kilitlerine sıkışan parmaklarım kanayınca kentlere delilere aşka delilerin kurduğu kentlerdeki aşklara kentlerde deliren aşıklara soyunan şiirler önce kelimelerini sıyırır kollarından ay ışığında yetişemezdim Emperyal Oteli’nden kaçıp kan ter içinde gece trenleriye uzaklaşıp intihar hasretinde en fazla, neyse eski bir şey sevdiğim…
Yaşadığımız dünyanın en boktan hale geldiğini düşündüğümüz anlarda, o dünyada bir gelecek göremiyor ve umutsuzluğa kapılıyoruz çoğu zaman. Keşkeler tarafından ele geçirilip karanlık dünyamıza iyice hapsoluyoruz. Olduğumuz durum için çoğunlukla başkaları olmak üzere kendimizi de sorumlu tutuyoruz. Yaptığımız ya da yapılan hatanın ne zaman ve/veya kim tarafından nasıl yapıldığını sorguluyoruz. Bunu bulursak ne ala, şanslısınızdır.…
Artistik Bellek 