hep bu içli okunan nakaratı mülteci şarkılar kör etti beni kitapların kan sızan satırları hayatı zehretti gözlerime yapışıp kalan siyah beyaz yağmurlu sahneler dilime pelesenk replikler uykumu tüketti oysa o zamanlar korkulacak bir şey yoktu paldır küldür duruyorduk durduğumuz yerde yaşamamanın lafı mı olurdu – Olay bağırmayacaktık avaz avaz göğü delmeyecek güneşi çağırmayacaktık alnımıza kömür…