Seyfi tüfeğin namlusuna bakıyordu. Dalgalı deniz, ipe dizilmiş rengârenk balonların arkasına düşüyordu. “Çat!” “Karavana abim, bir daha dene istersen.” “Yok, yeter bu kadar. Kazıdın cebimdekileri çoktan.” Seyfi gidip balonların yanındaki tahta sandığa oturdu. Dün aldığı lekeli güneş rengi kuş kafesini düşünüyordu. Böyle bir kafese layık bir kuşu nereden bulacaktı? Bu soru aklına geldikçe Seyfi öfkeleniyordu.…
“Gia Coppola, senaryosunu yazıp yonettiği bu ilk filmini, James Franco’nun yazdığı Palo Alto Öyküleri kitabından beyazperdeye uyarladı. Utangac ve hassas bir kız olan April, kafası hep guzel Teddy ile cocuğunu tek başına buyuten futbol kocu Bay B. arasında kalmıştır. Bu arada, April’a gizlice hayran Fred, onune gelenle yatan Emily’yi baştan cıkarır. Partiler eğlenceleri izlerken April ile Teddy…
“Apartmanın girişindeki lambayı sen mi kırdın Bülent?” “Hangisini?” “Otomatik yanan, sensörlü lamba.” “Hayır.” “Komşu görmüş, yalan söyleme. Süpürge sapıyla kırmışsın dün gece.” Önüme baktım. “Neden kırdın?” Cevap yok. “Hasta mısın evladım? Söyle bana, neyin var, neden kırdın lambayı, yapma böyle…” “Kırdımsa kırdım, ne olacak! Çok mu değerliymiş?” “Lamba senden değerli mi evladım, lambanın .mına koyayım,…
Yıkıntıların arasında dolaşıyorum. Üst üste yığılı taşlar. Enkaz hali. Zar zor yürümekteyim. Gözlerim gri gökyüzüyle benliğim arasına çekilen perde. Görmek istemiyorum. Korkuyor muyum? Pekala mümkün. Yoluma devam ediyorum. Kan oturmuş bir yoksunluğun ortasında, barut kokuları yoğunlaştığında ona rastlıyorum. Yıkıldı yıkılacak izlenimi veren bir duvara yaslanmış. Ağlamıyor katiyen. Kırgın da değil. Çocukluğum… “Çocuk musun?” söyleminin hakeretamiz…
Artistik Bellek 