görünmez kurşunlarla vuruldu uçsuz bucaksız kalbinin ortasından pandomimci kanı makyajında makyajı asfaltta kalabalık çarşılardan geçiyordum kiremit kırmızısında çatılar eğiliyor önüm sıra kara köpekler terliyor dünya yüzlü kadınlar durmaksızın güneş etrafında dönüyordu sessiz ıslıklarla vuruldu iki el pat pat gözleri yerde bir öğle vaktiydi pandomimci sonsuza uğurlanan fotoğraf karesinde gülümsedi karşı kuafördeki kadın kestikçe gürleşen yalnızlığını…