“kime gitse umulmadık çıkıyordu” nasıl ardında bıraksın dengesini parmak uçlarına mor nefesler çizili göğsü rüzgar nakışlı ipince sokaklarda ateş çemberi evlerin ardında ufak adımlarla gezinen kent cambazı (ki rüzgarı çalmakla suçlanır) “intihar moteli numara yedi” ortada edepli mi edepli bir masa kent cambazı üzerine ne koysa -misal düşen uçurtma kuyruklarını pis sineklerin üşüştüğü şiir artıklarını…